In Memoriam

Afgelopen donderdag is geheel onverwacht mijn vader overleden. Hij was op de fiets onderweg naar zijn geliefde watersportvereniging toen hij getroffen werd door een hartaanval.

Albert Gouke Johannes

Voor mijn Pa draaide het hele leven om de kunst van het varen.
En om te kunnen varen in het leven zijn 3 zaken van belang:
Voorbereiding is het halve werk, zorg dat je je gereedschap voor elkaar hebt, en waarom zou je het makkelijk doen als het ook mooi kan?

Veel later pas heb ik mij gerealiseerd dat ze zijn te vergelijken met het idee van Plato dat bestaat uit: ‘Het Goede, Het Ware en Het Schone’.

Het Goede is vooral het besef waar het om gaat in het leven, wat je hier te doen hebt en waar je als mens naar toe moet; wat jou tot een goed mens maakt. Waar kom ik vandaan en waar wil ik heen? Het is je Koers.

Het Ware is de oprechtheid waarmee je de dingen doet, de essentie van de elementen in het leven waar je het mee te doen hebt. Om oprecht te zijn moet je een idee hebben waar die elementen uit bestaan. En dat had mijn vader.

Het Schone heeft altijd een belangrijke rol in het leven van mijn vader gespeeld. Hij realiseerde zich dat hij weliswaar een talent had, maar nooit een groot kunstenaar zou zijn, er moest immers brood op de plank komen. Hij was daarin heel aards en nuchter. Ik ben opgegroeid met die aarzeling en zijn terughoudendheid, en uiteindelijk voelt het alsof ik zijn dromen en ambities toch een klein stapje verder heb kunnen voeren als dat hij ze kon zetten. Als de zoon die in de voetstappen treed van zijn vader, en dat is goed.

Op latere leeftijd maakte de pracht van de wereld een steeds groter deel uit van zijn leven. De natuur, en met name het water en het strand waren hem zeer lief, hij genoot van de wereld om hem heen en hoe hij daar doorheen kon varen.
Toen hij te oud werd om te varen met zijn eigen bootje deed hem dat pijn, maar zonder morren deed hij wat hem het beste leek, hij nam afscheid van de Meerkoet en voer voort. Hij gaf het stokje door en de herinnering aan alles dat hij beleeft had was hem daarna voldoende.

Zonder het waarschijnlijk nou echt te beseffen heeft hij mij deze vaarheden als koeien allemaal geleerd terwijl ik opgroeide. Pa duwde mijn bootje af toen ik acht was, hij zette mij in een Piraatje en hij wenste mij veel plezier. Hij heeft mij leren varen lang voordat ik mijn eigen rugzakje gevuld had met eigen kennis en ervaringen, zodat ik het onderscheid zou voelen tussen goed en kwaad, tussen recht en krom, en tussen mooi en lelijk.
Ik had luidruchtige discussies met hem, over waar het nou over ging en hoe het leven geleefd diende te worden. Ik was het daarbij vaak niet met hem eens, maar ik heb nooit zijn integriteit in twijfel getrokken. Hij was altijd eerlijk en oprecht. Ik heb wel eens gedacht dat wij elkaar op aan het voeden waren.
In de heftigste discussies met hem was de strijd vaak onbeslist, maar hij heeft mij daardoor geleerd niets aan te nemen zonder mij af te vragen wat ik ervan vind, hoe het voor mij voelt. Ik heb vooral van hem geleerd oprecht en eigenwijs te zijn. Maar ook te luisteren en te horen wat een ander voelt of vind.

Hij heeft mij en mijn zusjes door zijn liefde alles geboden om te kunnen zijn waarvan wij ook maar konden dromen. We konden naar een goede school, thuis was het warm, en ik heb mij steeds heel beschermt gevoelt in de wetenschap dat hij er altijd voor ons zou zijn als wij hem nodig mochten hebben. En als wij hem nodig hadden, dan was hij er ook altijd, zonder falen, zonder dralen. Hij heeft nooit verzaakt.

Mijn vader heeft altijd zijn eigen koers gevaren. Met veel moeite heeft hij zich ontworsteld aan het van religie vervulde nest waarin hij opgroeide. Zijn ervaringen in de oorlog, samen met zijn broers en zusters, en vooral ook met zijn maatje Herman van Dijk, hebben zijn leven gevormd. Hij kon niet anders als daar het gevolg van te zijn, maar hij heeft nooit een slachtoffer willen zijn. Hij deed zijn eigen ding en ging zijn eigen weg. En ondanks de afkeuring die hij daarin soms voelde stond hij voor wat hij geloofde. Hij wilde het goed doen in het leven dat hij gekregen had. Dat heeft hij gedaan, samen met zijn vrouw, onze moeder. Zonder haar voelde hij zich hulpeloos. Hij wist hoezeer hij Jellie nodig had om te zijn wie hij was.
En dat waren mijn eerste lessen…

Contact maken op hartsniveau vond hij lastig, want dat heeft hij vroeger nooit geleerd. Maar met zijn hartelijkheid was niets mis, omdat hij gaandeweg begrepen heeft wat hij in dit leven te doen had. En dat heeft hij gedaan, zonder te klagen, en met alles wat hij te bieden had en met wat hij in zijn mars had. Soms was dat niet genoeg, en dat deed hem dan verdriet, want hij wist donders goed wat belangrijk is in het leven, en wat bijzaken zijn. Pa was op koers, hij wist waar hij heen wilde. Hij was een optimist. (en ik vertelde hem dan dat een optimist een pessimist is met te weinig informatie… waar hij dan hartelijk om kon lachen!)

Op onze reizen over de Friese meren leerde hij ons de elementen kennen. Hij vertelde over de wind, het water en wat het betekent aan land te komen, je thuis te voelen. Ik had niet het idee dat hij hierin een plan had, maar hij deed het wel, vanuit zijn gevoel.
Opmerkzaamheid en respect voor de elementen, en een gevoel ontwikkelen voor de wind en het water bleken later in mijn leven niet alleen op een bootje van toepassing, ze gelden ook voor het leven, voor de grote boze buitenwereld.
Op 3 momenten in zijn leven dreigde zijn lijf hem in de steek te laten. Daar kon hij niets mee, en hij verdomde het om zomaar op te geven. Het was zijn tijd nog niet. Hij vocht om hier nog te kunnen zijn om zijn kinderen op te zien groeien. Om nog de tijd te hebben te genieten van wat het leven aan schoonheid en liefde te bieden heeft.

Ik heb er vrede mee dat hij er niet meer is, want het is mooi geweest. Ik ben blij dat hij niet nog een keer dat gevecht hoeft te voeren.
Het enige dat mij spijt is dat ik niet naast hem kon staan toen hij ging. Hij was op dat moment alleen, en dat vind ik een lastige gedachte. Ik was er graag voor hem geweest, maar het is niet anders.